Të reja

GRIGOR JOVANI

Libri i hapur

Nuk e di

si u gjend para meje

ky libër i hapur.

Kalonte era

dhe ndërronte fletët.

Kur mbërriti në fund,

i kisha lexuar

të gjitha jetët.

Bjeshkët e Namun

Vë buzën

tek qelqet e ftohtë

të burrimeve.

Kur uji është i tejdukshëm

pi bashkë me të

majat e maleve.

Kur ngjan i turbulluar,

është nga gjaqet e patretur

të hakmarrjeve.

Gratë

Vijnë edhe ikin,

dalin dhe hyjnë

gratë,

që dashuruam.

Fshiheshin,

kur i kërkonim,

shfaqeshin,

kur i tradhtuam.

Borxhi

Një fuçi që rrotullohet

bota.

I rrijmë përsipër,

pa ditur asnjëri,

në është jona,

apo ka tjetër pronar.

Kështu udhëtojmë

drejt pafundësisë.

Pa ditur akoma:

kujt i jemi në borxh

dhe sa kemi marrë..

Kruja

Në rrugica

japin shpirt

erërat.

Nëpër rënoja

fërshëllejnë

gjarrpërinjtë.

Veçse (o Zot!)

durojnë akoma,

tek muret e kalasë

qirinjtë!

Vonë...

Kur bien pemët,

ushtojnë pyjet,

kur bien malet,

gjëmon deti,

kur bien njerëzit

ngrihen këngë,

kur bie një botë

zbret Zoti në tokë,

gjithshka nga fillimi

për të ringritur.

I kotë mundimi!

S’del kush për ta pritur...

Gjiri i Palasës

Ato gjurmët e kuajve,

që nuk i ruajti rëra,

kaluan këtej,

ndonëse i shuajti era.

Megjithatë,

mbeti një ndriçim në hapësirë.

Të kujton se ranishtja ngjyrë ari,

sa e sa fytyra të ndërrojë,

në thellësi të saj do të kujtojë:

Këtu ka zbarkuar Jul Qesari!

E panjohura

Më priste e panjohura jashtë portës.

Më shikonte

me ca sy të pangjyrë.

I hodha një sy,

gjoja kalimthi,

me një buzëgaz falls në fytyrë.

Gjoja se doja të lidhja këpucët,

u ktheva për ta parë,

pak pak.

Ajo kishte zënë hijen time për dore.

Poshtë mantelit,

i ndriste syri dinak.

Gjurmët

Padashur,

shkela poshtë këmbëve

ditët e mia të gëzuara.

Kërcitën

si bletë të ngarkura

me mjaltë.

Të paktën,

ëmbëlsova një herë

gjurmët e mia,

ndonëse ato

s’rrojnë gjatë.

 

Koment i Roland Gjozës:

 

]1)Grate

 

...Fshiheshin

kur i kerkonim

shfaqeshin

kur i tradhtuam..

 

 

2)Kruja

 

 

..Vecse (o Zot!)

durojne akoma,

tek muret e kalase

qirinjte!

 

3)E panjohura

 

4)Gjurmet

 

Poezi te mrekullueshme, Grigor Jovani. Si thua, aman;

 

Me priste e panjohura jashte portes

......

 

U ktheva per ta pare

pas pak

Ajo kishte zene hijen time per dore.

Poshte mantelit

i ndriste syri dinak.

 

E panjohura. Ajo qe na ndjek me nje ndjellje dritheruese, kur jemi vet e vet sic thote Lasgushi.

Dhe sa shpesh jemi vet e vet. Ja, ai elementi i fshehur, me te cilin eshte marre aq gjate Mario Vargas Llosa, nobelisti i sivjetem, ai elementi qe i jep aq hir artit prej te pathenave.

Ky element buron prej teje, o torturues i fjales qe s'rri dot pa ia mbathur seciles ate kepucken kineze, qe cupkat te rriten me kembka fine. Si cupka i ke fjalet, o Dionis shkallues pas dalldise se dashurise.

 

Po ku i pe aman ato qirinjte qe durojne akoma.. o zot qe durojne akoma, aty ku gjarperinjte fershellejne.. Jo, s'kisha lexuar per Krujen nje brilantke te tille.

 

Po si m'i ngre keshtjellat vetem me tre gure a kater dhe ato ngrihen e s'shemben se vjegen e paskan ne veren e kuqe poshte ne altar te ajo maja e lugezes qe te pikon ne goje e lart ne boshin me lutje prej peshash te renda te qiellit.

E, lum si ti, o Grigor, qe dhe gjurmet ( nje poezi e shkelqyer) i ke me mjalte. Si thua?

 

Shkela poshte kembeve

ditet e mia te gezuara

kerciten

si blete te ngarkuara

me mjalte..

 

Dhe me poshte shton;

 

Te pakten

embelsova nje here

gjurmet e mia

ndonese ato

s'rrojne gjate.

 

Ku te rrojne, kapesh ti? E tradhton poezine dhe ajo te shfaqet, si grate. Tradhtar i lumtur.

Atehere te tradhtojme te gjithe. E bej dhe une. Po s'me shfaqet. E, c'na bere Grigor Jovani!

 

Rolja