GRIGOR JOVANI Poezi të reja

Pershendetje, i dashur!

Ja, qe une mrekullohem nga poezia jote, Grigor!

C'te bej? Lirizmi yt ka ngecur te nje xhakete 20 vjecari.

Aq je, ate moshe ke. C'gjetje te fresketa gjithmone.

si nuk shter. Do me bien pantallonat, thua..

Hapesh.. si stadium bosh..

Bore dhe shira, po do vdes i etur..

Darka e shenjte qe na gjen te ndare..

Sa shume perla ke. Te kam zili, jo per gje,

po per femrat, qe vdesin per perla.. C'dhurata berluksoniane!

Edhe njehere te uroj nga zemra, poet, jo vetem te shpallesh,

po edhe te te shpallin, ne vendin me te vonuar te botes ( shqipoja )

ne vendin e krizes me te madhe ( eladha )

Me shume dashuri

Roland Gjoza

Ky fat…

Brenda meje ranë borëra

                               dhe shira,

më përmbytën,

por një gllënkë

nuk kam pirë.

Mbeti brenda meje

                      Sahara me diell,

një rërë e pafund

shkretëtirë.

Do të shkoj në Qiejt

i etur.

Mbase bëhem lugat,

i patretur.

Koha

Nuk e di

nëse do të çlodhem

ndonjëherë.

Tani për tani ngutem,

bëhem erë.

Ndjek ëndrrat e një jete...

Do t’iu mbërrij, o ëndrra,

nuk më thoni?

Por koha rend si e tërbuar,

ndërsa mua më bie

pantelloni.

 Asgjë

Hape rrobën e natës,

para meje u shpalos

trupi yt,

si një stadium bosh.

Asnjë tundje rrjete,

as një top në kosh.

Vërtet,

një lojë pa spektatorë

ngjall trishtim.

Por s’ka gjë

më të mërzitshme në botë,

se një lojë që përfundon

barazim!

Mulliri

Gjithë ditën bluaj

në mullirin tim

                 shpresa,

                 ëndrra,

                 dëshira.

Mbush thasë me miell,

gjer në tavan i stivos.

Dhe përsëri

nata më gjen pa bukë.

Dhe përsëri

e gdhij me një kos.

Njeriu

E akuzuan për krim. Ndërtoi një spital,

jeta u rilind

qindra herë.

I thanë gënjeshtar. U bë tjetër njeri,

ndërroi pashaportë

dhe nder.

E shanë hajdut. Mbushi plot një treg,

e la të lirë,

pa tutorë.

Thanë s’ka fe. Ngriti kishë të re,

priti Zotin vetë

me Shenjtorë.

Kur, megjithatë,

në litar e shpunë,

“Ç’prisnit tjetër?! - tha. -

                              Njeri jam dhe unë!”

Darka e Shenjtë

Tani nuk hamë të gjithë bashkë

Darkën e Shenjtë,

                              Imzot,

drekohemi seicili në të tjera vënde…

Ndodhi si pa e kuptuar,

një nga një u larguam

dhe mungesa jonë

u ul nëpër kariget e mbetura bosh,

përreth tryezës Tënde.

Ndoshta ngaqë vetes

shumë trazira i vumë,

u bëmë ortakë me demonët,

por mbase edhe Ti

nuk mund të duroje kaq kohë

sinfoninë e lugëve,

                             në të gjitha tonët.

E keqja është,

që nuk hamë të gjithë bashkë

Darkën e Shenjtë,

                             si më parë...

Juda iku i pari.

S’do më binte në mend,

nëqoftëse nuk e dënoje

për këtë blasfemi

                             ... me litar.

Arusha e Madhe

Tek dremis në verandë,

mendjen time mendoj,

që nuk ka ku të fshihet.

Ku t’i gjej një strehë,

mendjes sime të mjerë,

gjersa të gdhihet?

Dalloj Arushën e Madhe.

Atje do ta çoj...

Po s’e ngave, s’të nget,

kjo dihet.

Paridi

Mund të rri,

këtu në Spartë,

orë të tëra,

ashtu i përgjunjur,

duke të parë,

Helenë,

i dashuruar.

Pasi e di,

se në Trojë

kurrë

nuk kam

për të të çuar...

Unë, Agamemnoni

Kam fluturuar me zogjtë,

përsipër malesh dhe fushash,

kalova detra dhe shtete,

pa llogaritur kufinj.

Fola gjuhë njerëzish,

                    në shekuj harruar,

rrafshova tempuj,

ku faleshin minj.

Bëra dashuri me Penelopën,

ndërsa Odiseja

flinte i qetë,

                      nën ullinj.

Kur pragun tim

më në fund

                     kapërceja,

... ndjeva thikën e gruas

në brinj.

Frika e Akejve

Pashë gjithë muzeumet

me trashëgiminë e helenëve,

një habi e madhe më zuri

në fund:

Kali i Drunjtë -

simbol i dinakërisë së akejve,

askund.

Asnjë ekspozim,

qoftë imitim,

i Kalit Dorik.

Akejt e sotëm

kanë frikë se dinakëria

sanksionohet:

                      “Made in Greece”.