“Fatfa” për Tradhti të Lartë

Ndodhi diçka përpara disa ditësh në skenën politike greke, që çuditërisht, nuk e preokupoi dhe kaq median e shkruar dhe elektronike të këtij vendi.

E pra, në kohë të tjera do të ishte bërë nami.

Por, siç duket, këtu hyn risia: “Kur fshati digjet, e ëma e Zeqos nuk kërkon krehërin...”. Bëra një modifikim të risisë së njohur ndërballkanase, pasi në këto kohëra, në viset e gadishullit, të gjithë bëjnë ç’t’u shkrepet. Gjer edhe “fatfa”-në myslimane, atë ligjin e shenjtë të ndëshkimit kapital, kundër atyre që mëkatojnë ndaj Profitit (atë de, që shpalli Homeini ndaj Salman Ruzhdisë për “Vargjet satanike”) u kujtuan të shpallin këto ditë në Greqi, në zemrën e Evropës, kalorësit e “Urdhrit të Kryqit dhe Flamurit”.

Mos t’u shkojë mendja, që “fatfa”-ja e krishterë u shpall ndaj mëkatares numër 1 të këtyre ditëve, pornostares së re televizive Xhulia Aleksandratu, që këto kohë ka monopolizuar vëmendjen e opinionit publik me “Bëmat satanike”, aq të rrezikshme për këtë opinion, saqë u harrua si me magji problemi tjetër i rëndësishëm: që nuk ka vënd më për vrima të reja në rrypin e mesit të grekut Thanas (kujto filmin e njohur  “Thanas, shtrëngo më tepër rrypin”, aq të njohur dhe aktual edhe për publikun shqiptar).  

Jo, “fatfa”-ja nuk u shpall në Greqi ndaj Thanasis Vengos, aktorit të famshëm komik të filmit të mësipërm, ndonëse tani, në të 80-tat e shkuar, do ta meritonte “ndëshkimin e shenjtë” të “kalorësve të kombit”, për ato fjalët proverbiale, që tha në filmin po kaq proverbik grek “Shpirt i thellë”, dedikuar një periudhe tjetër të vështirë të historisë së helenëve, vëllavrasjes së tmerrshme të pasluftës, me rreth 70 mijë viktima: “Ç’soj lufte është kjo?! Grekët të dyfeqizin grekët?!”

Në  fund të fundit, do na lini rehat, me ato supozimet tuaja!

Shikoni lajmet!  

***

Kryetari i SYRIZA-s, Aleksis Çipras, me cilësinë edhe të kryetarit të grupit parlamentar të partisë së tij, të mërkurën që kaloi regjistroi zyrtarisht në dokumentat e Vulisë (Parlamentit) greke një denoncim sensacional. Në e-mail e tij privat (sipas njoftimeve, njëkohësisht edhe të të gjithë deputetëve të partisë së tij dhe të PASOK-ut qeveritar) ishte shfaqur në mëngjesin e asaj dite mesazhi i mëposhtëm: “Deputet, votimi i ligjit për dhënien e shtetësisë greke dhe të të drejtave të tjera politike emigrantëve, përbën Tradhti të Lartë. Dhe Tradhtia e Lartë dënohet me vdekje. Nëqoftëse kontribon tek ky krim kombëtar, do të ekzekutohesh!”.

Siç shihet, “fatfa”-ja e krishterë, nuk i lë gjë mangut asaj myslimanes.

***

Le të hyjmë në llogjikën e medias greke: ajo risija e fshatit që digjet...

Do ta gjenim me vend këtë përngjasim dhe nuk do t’i “frynim zjarrit”. Por zjarri që u ndez në Parlamentin grek, gjatë diskutimit dhe votimit të Ligjit për Emigracionin, që për herë të parë synon ta regullojë çështjen e dhënies së të drejtave politike emigrantëve sipas standarteve evropiane, na detyron të shohim edhe zjarrin që djeg shkurret, duke rrezikuar vetë pyllin.

Namin bëri atje e djathta parlamentare greke. U hoqën maskat. Opozita e djathtë e Demokracisë së Re të Samarasë dhe e LAOS-it të Karaxhaferit u pozicionua në gjendje lufte ndaj këtij projektligji të PASOK-ut, që synon të sanksionojë me ligj mundësinë dhe kriteret e dhënies së shtetësisë greke të huajve, që rrojnë ligjshëm në këtë vend.

Me mllef zeusian, lideri i ri i opozitës, Antonis Samaras, që dikur, nga fillimet e 90-tës, kur ishte ministër i jashtëm i qeverisë Micotaqis, kishte ndihmuar të hidheshin “urat e para të kalimit” të qindra mijra emigrantëve ekonomikë shqiptarë për në Greqi (akuzohet gjithmonë për këtë “krim” të dikurshëm të rinisë së tij politike, nga ekstra e djathta greke), tani bubulloi rrufe nga podiumi parlamentar: “Mos e bëni! Ju dhamë rrugëdalje, që t’i shmangeni! Ju këmbëngulni!Mbani përgjegjësi të plotë, për çdo gjë që do të ndodhë, këtej e tutje!”

Eh, ç’situata të çuditshme antifatike të venë hera-herës kohërat!

“Udhëhiqni shoqërinë greke në monopate të rrezikshme, pa rrugëdalje, - profetizoi lideri i ri Samaras, - duke e kthyer këtë vend në një pol tërheqës magnetik për emigrimin e paligjshëm. Hapni një portë, prej nga do të rrezikohet gjithë Evropa!”

Ah, Evropa! Është një letër që e kanë luajtur dinakërisht qysh herët politikanët grekë. Sipas interesit. Veçse Evropa ka ndryshuar mend. Ngjarjet e fundit politike, me Brukselin të përjashtojë mundësinë e vazhdimit të taktikës së “Kalit të Trojës” në ekonominë evropiane, ku “kali” grek vazhdon të përlajë paketat e BE-së, pa e përligjur “tagjinë” evropiane, duket se e kanë djegur këtë kartë një herë e mirë. Ajo vetëm për konsum propagandistik mund të shërbejë grekëve. Prandaj edhe ministri i Brendshëm, Ragushis, që i paraqiti Parlamentit grek projektligjin në fjalë, nuk “e hëngri” kartën kërcënuese evropiane të Samaras: “Kush flet?! DR-ja, që gjatë periudhës 2004-2009 ligjëroi pa kritere 150.000 emigrantë! Vetëm dhe vetëm, që t’u shërbenin lojërave të saj politike...”

U pa kjo punë! Nuk ndryshon dhe kaq lehtë në Greqi: emigrantët - tullumbace në duart e politikanëve. Më leverdis, u fryj. Nuk më leverdis, i shpoj. 

***

Për të ravijëzuar më tej “vijën e kuqe” përkundrejt politikës qeveritare ndaj këtij problemi, që duhet thënë se nuk rreshti së preokupuari kurrë skenën shoqërore dhe politike greke të këtyre njëzet viteve të fundit, me mbizotërues, natyrisht, mentalitetin e djathtë, që i përjashton me sa mundet emigrantët nga kjo skenë, lideri i opozitës hoidhi edhe “gurin e fundit”: Demokracia e Re, me të marrë pushtetin do të anullojë menjëherë ligjin për dhënien e shtetësisë greke të huajve, shoqëruar me të drejtat e tjera politike. Kjo - hypja në pushtet e DR-së, sipas analistëve, mund të vonohet ca si shumë, kur shoqëria të ketë harruar gjynahet e mëdha ekonomike të së djathtës, gjersa qeveriste, që e shpunë Greqinë në buzë të falimentimit.

Por kjo nuk ka edhe kaq rëndësi për kokat e nxehta politike në Greqi.

Fjala thuhet, ajo materializohet dhe shpreh një botëkuptim. Pikërisht këtë mentalitet, aspak të parëndësishëm për jetën politike të këtij vendi, shprehu edhe lideri i partisë tjetër opozitare, LAOS-it, Jorgos Karaxhaferis, i njohur për progromin e tij politik ndaj të huajve, kur i bëri të ditur Parlamentit, me këtë rast, se gjer më atë ditë partia e tij kishte grumbulluar 503.000 firma për peticionin popullor kundër këtij ligji. Propozon plebishit mbarëkombëtar kundër të huajve, zoti Karaxhaferis?

E kishte bërë këtë dikur i përndritshmi Hristodulos, kryepeshkopi që nxorri në rrugë miliona njerëz, për problemin maqedonas, duke u tundur mbi kokë flamujt kombëtarë, si udhëheqësit me fustanelë të Revolucionit  Antiosman. Veçse kjo metodë nuk e ndihmoi problemin. Përkundrazi. U humb kohë me atavizmat e tipit ndërballkanas të tubimeve patriotike, duke lënë mënjanë praktikën e sotme evropiane të bisedimeve të qytetëruara perëndimore, bazuar në të drejtën ndërkombëtare. Dhe bisedimet vazhdojnë edhe sot e kësaj dite, duke u munduar të dalin nga qorsokaku, që i futi dikur politika e tubimeve dhe e flamujve të shpalosur të patriotizmit.

***

Ç’do bëhet me këtë çështje në Greqi? Do të zgjidhet më në fund “nyja gordiane” e dhënies së të drejtave politike, që i meritojnë, të huajve?

Apo do të zbatohet për ta dhe për mbrojtësit e tyre “fatfaja” e “Kryqit dhe Flamurit”?

Ligji u votua nga Parlamenti grek. Fushata e kërcënimeve dhe e mallkimeve nuk kaloi. Veçse problemi është gjetkë: do të zbatohet? Është proverbiale taktika e vonesës në zgjidhgjen e problemeve që kanë të bëjnë me të huajt, në aparatin shtetëror ekzekutiv grek. Këtu e kishte fjalën edhe ministri i Brendshëm, Janis Ragushis, kur tha: “Ky ligj nuk do të gjykohet me votimin e tij, por me rezultatet që do të ketë pas dy vjetëve”.

Ta vazhdojmë këtë koment pas dy vjetëve?

Nëse nuk kanë mendim të kundërt ata që shpallin “fatfatë”...

GRIGOR JOVANI