Κυριακή 14 Μαρτίου 2010

“Fatfa” për Tradhti të Lartë


Ndodhi diçka përpara disa ditësh në skenën politike greke, që çuditërisht, nuk e preokupoi dhe kaq median e shkruar dhe elektronike të këtij vendi.
E pra, në kohë të tjera do të ishte bërë nami.
Por, siç duket, këtu hyn risia: “Kur fshati digjet, e ëma e Zeqos nuk kërkon krehërin...”. Bëra një modifikim të risisë së njohur ndërballkanase, pasi në këto kohëra, në viset e gadishullit, të gjithë bëjnë ç’t’u shkrepet. Gjer edhe “fatfa”-në myslimane, atë ligjin e shenjtë të ndëshkimit kapital, kundër atyre që mëkatojnë ndaj Profitit (atë de, që shpalli Homeini ndaj Salman Ruzhdisë për “Vargjet satanike”) u kujtuan të shpallin këto ditë në Greqi, në zemrën e Evropës, kalorësit e “Urdhrit të Kryqit dhe Flamurit”.
Mos t’u shkojë mendja, që “fatfa”-ja e krishterë u shpall ndaj mëkatares numër 1 të këtyre ditëve, pornostares së re televizive Xhulia Aleksandratu, që këto kohë ka monopolizuar vëmendjen e opinionit publik me “Bëmat satanike”, aq të rrezikshme për këtë opinion, saqë u harrua si me magji problemi tjetër i rëndësishëm: që nuk ka vënd më për vrima të reja në rrypin e mesit të grekut Thanas (kujto filmin e njohur  “Thanas, shtrëngo më tepër rrypin”, aq të njohur dhe aktual edhe për publikun shqiptar).  
Jo, “fatfa”-ja nuk u shpall në Greqi ndaj Thanasis Vengos, aktorit të famshëm komik të filmit të mësipërm, ndonëse tani, në të 80-tat e shkuar, do ta meritonte “ndëshkimin e shenjtë” “kalorësve të kombit”, për ato fjalët proverbiale, që tha në filmin po kaq proverbik grek “Shpirt i thellë”, dedikuar një periudhe tjetër të vështirë të historisë së helenëve, vëllavrasjes së tmerrshme të pasluftës, me rreth 70 mijë viktima: “Ç’soj lufte është kjo?! Grekët të dyfeqizin grekët?!”
Në  fund të fundit, do na lini rehat, me ato supozimet tuaja!
Shikoni lajmet!  


***
Kryetari i SYRIZA-s, Aleksis Çipras, me cilësinë edhe të kryetarit të grupit parlamentar të partisë së tij, të mërkurën që kaloi regjistroi zyrtarisht në dokumentat e Vulisë (Parlamentit) greke një denoncim sensacional. Në e-mail e tij privat (sipas njoftimeve, njëkohësisht edhe të të gjithë deputetëve të partisë së tij dhe të PASOK-ut qeveritar) ishte shfaqur në mëngjesin e asaj dite mesazhi i mëposhtëm: “Deputet, votimi i ligjit për dhënien e shtetësisë greke dhe të të drejtave të tjera politike emigrantëve, përbën Tradhti të Lartë. Dhe Tradhtia e Lartë dënohet me vdekje. Nëqoftëse kontribon tek ky krim kombëtar, do të ekzekutohesh!”.
Siç shihet, “fatfa”-ja e krishterë, nuk i lë gjë mangut asaj myslimanes.

***
Le të hyjmë në llogjikën e medias greke: ajo risija e fshatit që digjet...
Do ta gjenim me vend këtë përngjasim dhe nuk do t’i “frynim zjarrit”. Por zjarri që u ndez në Parlamentin grek, gjatë diskutimit dhe votimit të Ligjit për Emigracionin, që për herë të parë synon ta regullojë çështjen e dhënies së të drejtave politike emigrantëve sipas standarteve evropiane, na detyron të shohim edhe zjarrin që djeg shkurret, duke rrezikuar vetë pyllin.
Namin bëri atje e djathta parlamentare greke. U hoqën maskat. Opozita e djathtë e Demokracisë së ReSamarasë dhe e LAOS-it të Karaxhaferit u pozicionua në gjendje lufte ndaj këtij projektligji të PASOK-ut, që synon të sanksionojë me ligj mundësinë dhe kriteret e dhënies së shtetësisë greke të huajve, që rrojnë ligjshëm në këtë vend.
Me mllef zeusian, lideri i ri i opozitës, Antonis Samaras, që dikur, nga fillimet e 90-tës, kur ishte ministër i jashtëm i qeverisë Micotaqis, kishte ndihmuar të hidheshin “urat e para të kalimit” të qindra mijra emigrantëve ekonomikë shqiptarë për në Greqi (akuzohet gjithmonë për këtë “krim” të dikurshëm të rinisë së tij politike, nga ekstra e djathta greke), tani bubulloi rrufe nga podiumi parlamentar: “Mos e bëni! Ju dhamë rrugëdalje, që t’i shmangeni! Ju këmbëngulni!Mbani përgjegjësi të plotë, për çdo gjë që do të ndodhë, këtej e tutje!”
Eh, ç’situata të çuditshme antifatike të venë hera-herës kohërat!
“Udhëhiqni shoqërinë greke në monopate të rrezikshme, pa rrugëdalje, - profetizoi lideri i ri Samaras, - duke e kthyer këtë vend në një pol tërheqës magnetik për emigrimin e paligjshëm. Hapni një portë, prej nga do të rrezikohet gjithë Evropa!”
Ah, Evropa! Është një letër që e kanë luajtur dinakërisht qysh herët politikanët grekë. Sipas interesit. Veçse Evropa ka ndryshuar mend. Ngjarjet e fundit politike, me Brukselin të përjashtojë mundësinë e vazhdimit të taktikës së “Kalit të Trojës” në ekonominë evropiane, ku “kali” grek vazhdon të përlajë paketat e BE-së, pa e përligjur “tagjinë” evropiane, duket se e kanë djegur këtë kartë një herë e mirë. Ajo vetëm për konsum propagandistik mund të shërbejë grekëve. Prandaj edhe ministri i Brendshëm, Ragushis, që i paraqiti Parlamentit grek projektligjin në fjalë, nuk “e hëngri” kartën kërcënuese evropiane të Samaras: “Kush flet?! DR-ja, që gjatë periudhës 2004-2009 ligjëroi pa kritere 150.000 emigrantë! Vetëm dhe vetëm, që t’u shërbenin lojërave të saj politike...”
U pa kjo punë! Nuk ndryshon dhe kaq lehtë në Greqi: emigrantët - tullumbace në duart e politikanëve. Më leverdis, u fryj. Nuk më leverdis, i shpoj. 

***
Për të ravijëzuar më tej “vijën e kuqe” përkundrejt politikës qeveritare ndaj këtij problemi, që duhet thënë se nuk rreshti së preokupuari kurrë skenën shoqërore dhe politike greke të këtyre njëzet viteve të fundit, me mbizotërues, natyrisht, mentalitetin e djathtë, që i përjashton me sa mundet emigrantët nga kjo skenë, lideri i opozitës hoidhi edhe “gurin e fundit”: Demokracia e Re, me të marrë pushtetin do të anullojë menjëherë ligjin për dhënien e shtetësisë greke të huajve, shoqëruar me të drejtat e tjera politike. Kjo - hypja në pushtet e DR-së, sipas analistëve, mund të vonohet ca si shumë, kur shoqëria të ketë harruar gjynahet e mëdha ekonomike të së djathtës, gjersa qeveriste, që e shpunë Greqinë në buzë të falimentimit.
Por kjo nuk ka edhe kaq rëndësi për kokat e nxehta politike në Greqi.
Fjala thuhet, ajo materializohet dhe shpreh një botëkuptim. Pikërisht këtë mentalitet, aspak të parëndësishëm për jetën politike të këtij vendi, shprehu edhe lideri i partisë tjetër opozitare, LAOS-it, Jorgos Karaxhaferis, i njohur për progromin e tij politik ndaj të huajve, kur i bëri të ditur Parlamentit, me këtë rast, se gjer më atë ditë partia e tij kishte grumbulluar 503.000 firma për peticionin popullor kundër këtij ligji. Propozon plebishit mbarëkombëtar kundër të huajve, zoti Karaxhaferis?
E kishte bërë këtë dikur i përndritshmi Hristodulos, kryepeshkopi që nxorri në rrugë miliona njerëz, për problemin maqedonas, duke u tundur mbi kokë flamujt kombëtarë, si udhëheqësit me fustanelë të Revolucionit  Antiosman. Veçse kjo metodë nuk e ndihmoi problemin. Përkundrazi. U humb kohë me atavizmat e tipit ndërballkanas të tubimeve patriotike, duke lënë mënjanë praktikën e sotme evropiane të bisedimeve të qytetëruara perëndimore, bazuar në të drejtën ndërkombëtare. Dhe bisedimet vazhdojnë edhe sot e kësaj dite, duke u munduar të dalin nga qorsokaku, që i futi dikur politika e tubimeve dhe e flamujve të shpalosur të patriotizmit.

***
Ç’do bëhet me këtë çështje në Greqi? Do të zgjidhet më në fund “nyja gordiane” e dhënies së të drejtave politike, që i meritojnë, të huajve?
Apo do të zbatohet për ta dhe për mbrojtësit e tyre “fatfaja” e “Kryqit dhe Flamurit”?
Ligji u votua nga Parlamenti grek. Fushata e kërcënimeve dhe e mallkimeve nuk kaloi. Veçse problemi është gjetkë: do të zbatohet? Është proverbiale taktika e vonesës në zgjidhgjen e problemeve që kanë të bëjnë me të huajt, në aparatin shtetëror ekzekutiv grek. Këtu e kishte fjalën edhe ministri i Brendshëm, Janis Ragushis, kur tha: “Ky ligj nuk do të gjykohet me votimin e tij, por me rezultatet që do të ketë pas dy vjetëve”.
Ta vazhdojmë këtë koment pas dy vjetëve?
Nëse nuk kanë mendim të kundërt ata që shpallin “fatfatë”...
GRIGOR JOVANI

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου